Veldsla

Alle slasoorten zijn ontwikkeld uit de wilde kompassla; Lactuca serriola. Die kunt u in de zomer bij de ingang van de tuin zien staan, voor het hek, aan de linkerkant, op het stukje grond tegen de Herculesbrug aan. In de tijd van de Romeinen en de vroege Middeleeuwen waren de daaruit ontwikkelde vormen van kropsla nog niet bekend. Wel kenden de Romeinen veldsla en wellicht ook bindsla (een plant die geen krop vormt en waarvan de bladerrozet samengebonden moest worden).

Is veldsla dan geen sla-soort ? Nee, veldsla is nauw verwant aan de valeriaan, een plant die in onze streken ook welig tiert langs sloten en moerassige landjes. De jonge blaadjes noemde men vroeger wel ‘Amsterdams vet’, de oudere ‘lamstong’. De fijne nootachtige smaak gaat goed samen met kaas, noten en vruchten. In de grote kas kunt u zien hoe ze erbij staan.